Ervaringsverhaal Laura: terug naar werk op nieuwe plek

Doktersassistent Laura viel in 2022 uit op haar werk. Met hulp van loopbaanprofessional Ruud Schols keerde ze terug op de werkvloer. Niet in haar oude functie, maar op een nieuwe werkplek (re-integratie tweede spoor). Samen met Ruud blikt Laura terug op dit traject.

Al 28 jaar lang werkte Laura* als doktersassistente in een huisartsenpraktijk. Altijd met veel plezier, maar de laatste jaren nam dat af – totdat ze uitviel en ziek thuis kwam te zitten met mentale klachten. “Het was voor mij meteen duidelijk dat ik niet terug wilde keren naar mijn oude werkplek. Dat was geen optie”, vertelt Laura. “Ik wilde zelfs helemaal niet meer in de zorg aan de slag. Maar wat dan wel? Daar had ik geen idee van. Ik had in geen dertig jaar gesolliciteerd en was onzeker over wat ik nou eigenlijk kon. Ik wist het allemaal even niet meer.”

Werkervaringsplek als opstapje

Ruud bood Laura in eerste instantie vooral een luisterend oor. Vervolgens heeft Ruud met Laura een aantal capaciteitstesten gedaan. Wat zijn haar sterke en minder sterke punten? Welke sectoren zouden bij haar kunnen passen? Al coachend heeft Ruud haar begeleid naar een werkervaringsplek als administratief medewerker bij een grote organisatie.

“Ik zit nu in mijn laatste weken. Over twee weken krijg ik als het goed is een definitief contract”, vertelt Laura trots. “Al met al ben ik een stuk zelfverzekerder en positiever geworden. Mijn omgeving merkt het ook. Die zien nu echt een andere Laura dan twee jaar geleden.”

Uit de negatieve spiraal

Ruud Schols begeleidt sinds tien jaar mensen zoals Laura in re-integratietrajecten tweede spoor. Hij weet ondertussen dat mensen in het begin van zo’n traject niet blij bij hem binnenkomen. “Ik noem het wel eens een rouwproces. Mensen kunnen niet meer terugkeren op hun oude werkplek. Bijvoorbeeld door een arbeidsconflict, mentale of lichamelijke problemen, of een combinatie daarvan. Dat is nogal een confronterende boodschap.”

Ruud probeert te peilen: hoever is iemand in dat rouwproces? Is er al ruimte om te denken aan wat iemand vooruit zou helpen? “Daarin probeer ik altijd te zoeken naar positieve punten”, vertelt Ruud. “Mensen zitten vaak in een negatieve spiraal. Dus ik probeer ieder klein positief stapje te benoemen en te waarderen.”

Dat herkent Laura wel van haar traject bij Ruud. “In het begin was ik heel kritisch op mezelf. Zo kon ik op het online platform van Endit cursussen en webinars volgen, bijvoorbeeld over hoe je een goede sollicitatiebrief schrijft of meer uit je LinkedIn-pagina haalt. Doordat het niet helemaal lukte met inloggen, had ik ‘maar’ twee webinars gevolgd. Ruud hoorde dat aan en deed zo van: kalm aan.” Lachend: “Hij zei: Laura, je hebt er ál twee gedaan. Laten we eens inhoudelijk kijken welke lessen je eruit kunt halen. Die instelling heeft me echt verder geholpen.”

Kijken naar mogelijkheden

Een positieve houding is één. Daarnaast heeft Ruud ook een aantal concrete tools in huis om iemand naar nieuw, passend werk te begeleiden. “Bij Laura hebben we bijvoorbeeld een Belbin-test gedaan. Die kijkt naar welke sociale rollen je in verschillende situaties inneemt. Dat is vooral een test om meer zelfvertrouwen en zelfinzicht te krijgen. Ook kunnen we veel afleiden uit het rapport van de arbeidsdeskundige. Dat benoemt je beperkingen, maar vooral juist ook je mogelijkheden.”

Van daaruit werkt Ruud samen met zijn cliënt toe naar een werkervaringsplek, om al ervaring op te doen. Terwijl iemand dan op papier nog in dienst is bij de oude werkgever, kun je toch werkend de belastbaarheid te toetsen. “Je maakt een plan waarbij je in twee maanden het aantal werkuren op een dag opbouwt. Als het van twee kanten bevalt, kan de nieuwe werkgever je daarna een contract aanbieden.”Dit heeft als voordeel dat de nieuwe werkgever nog nergens aan vastzit. Voor de medewerker is het fijn dat die niet meteen de uitkering en begeleiding kwijt is als de proefplaatsing toch geen succes is. Ruud: “Dat is voor veel mensen een geruststellend idee.”

In een ideaal tweede spoortraject lukt de proefplaatsing en kan de cliënt vervolgens aan de slag bij de nieuwe werkgever. Al vertelt Ruud ook dat het niet bij iedereen tot een proefplaatsing komt. “De conclusie kan ook zijn dat iemand na twee jaar nog te ziek is om genoeg arbeidsvermogen te leveren. Dan begeleiden we iemand naar een WIA-uitkering.”
In het geval van Laura pakte dit goed uit. Haar nieuwe werk als administratief medewerker was meteen een schot in de roos. “Ik denk nu: had ik dit tien jaar geleden maar gedaan.”

Ogen geopend

Voor anderen die in een soortgelijke situatie zitten, heeft ze een helder advies: zoek hulp. “Ik ben achteraf toch te lang blijven hangen in werk waarvan ik geen energie kreeg. Toch bleef ik het doen, omdat het paste binnen een bepaald plaatje, of mijn eigen verwachtingen. Ruud heeft als sparringpartner echt mijn ogen geopend en mogelijkheden benoemd waar ik zelf nooit op zou zijn gekomen. Daar ben ik superblij mee.”

Ruud heeft nog een laatste boodschap voor mensen die aan het re-integreren zijn. Zie een tweede spoortraject niet als een bedreiging, maar als een kans. “Soms denken mensen bij zo’n traject: o jee, ook dat nog. Ik ben al ziek en dan moet ik óók nog gaan solliciteren. Ik snap dat gevoel heel goed. Maar die mensen maak ik snel duidelijk dat we hier vooral kijken naar je wat je wél kunt. Zo kunnen we voor veel mensen passend werk vinden.”

*Laura is een gefingeerde naam.

Lees het volledige artikel op de website van NN